Belevenissen van twee Pieterpadders.

April 2000.

Waarom zijn we eigenlijk gaan wandelen, en dan nog wel het bekende Pieterpad? Wie zijn die twee Pierterpadders. Dick Baatenburg de Jong en Gert Arentz, hadden alle twee een reden, om persoonlijke problemen van zich af te lopen, en kozen daarom voor de uitdaging van het wandelen. Gert en Dick zijn twee zwagers van elkaar, en op menig verjaardag feestje is het idee geopperd. Het is niet de gemakkelijkste weg die gekozen is, maar je krijgt er als mens veel voor terug. Het zal dan de negatieve spanningen ombuigen in positieve spanningen, althans dat was onze stelling. Het traject bestaat uit een lengte van ongeveer 500 Km en loopt van Pieterburen aan de Waddenzee, tot aan Maastricht in het zuiden van ons land. Hoe pakken we dit aan? Dick woont in het gehucht Lieren onder de rook van Apeldoorn, en Gert woont tijdelijk in Arnhem. We nemen eerst het traject van Pieterburen naar Doetinchem. We lopen dus van Noord naar Zuid. In Doetinchem stoppen we, en beginnen opnieuw in Maastricht, en wandelen dan weer naar het Noorden, opnieuw naar Doetinchem. Het heeft als voordeel dat we de familie, de gelegenheid geven ons in te halen in Doetinchem. En ook belangrijk is dat we de vervoersproblemen wat spreiden over de hele route. Hier onder volgen de indelingen en in het kort een samenvatting van het gebeurde. Eindelijk komen we tot een geplande start, en reizen op de vrijdag morgen 13-04-2000 met de lease bak van Gert af naar Pieterburen. We wandelen in dat weekeinde 2 etappe, s en komen dan op de zaterdag aan in Groningen.

13 April 2000 Etappe 1 van Pieterburen naar Winsum over 11 km.

Aan het eind van vrijdagmorgen gaan we met de Ford Mondeo maar Winsum.
Voor dat we iets ondernemen zoeken we eerst een particulier nachtelijk onderkomen.
We laten de auto bij ons pension staan, en gaan eerst met de trein naar Baflo, en dan per belbus naar de startplaats in Noordelijke richting.
Met deze belbus komen we om 18.30 uur aan in Pieterburen aan, en nemen een kop soep in “”Het Wapen van Hunsingo”” waar officieel de start is. En al direct merk ik dat mijn telefoon weg is.
Ik bel mijn eigen nummer en de chauffeur van de belbus neemt het mobieltje op. Toch eerlijke mensen daar in het Noorden. Uiteindelijk kunnen we om 19.00 uur aan het begin van de avond, beginnen met het eerste gedeelte.
Maar eerst maken we nog een foto van ons tweeën, om misschien te moeten bewijzen dat we echt aanwezig waren. Het is al meteen raak, zware regenbuien en een snel invallende duisternis . Uiteindelijk komen we om 21.15 uur bij Mevr.Ham van ons pension aan, en deze vangt twee uitgeputte wandelaars op die het misschien wel onderschat hebben.          Mijn emoties kan ik niet meer de baas, omdat het mijn eerste sportieve prestatie is na enkele moeilijke jaren. Anders kan ik het niet verklaren. Dick zit te balen omdat hij toch weer last van een blaar heeft.
Hilda Ham blijkt een goede gastvrouw te zijn en verzorgt ons als haar eigen familie. In de huiskamer praten we nog wat na over onze uitdaging, en gaan dan als makke schapen naar bed.

klik voor een vergroting.

14 April 2000 Etappe 2 van Winsum naar Groningen over 18 km.

Na een goede nachtrust in ons pension, starten we voor de tweede dag, en dan gaat het al een stuk beter.
Goed en droog weer, maar de route is niet bepaald een van de mooiste stukken van Nederland.
We spreken meteen de beleidsregels af, dat betekent dat Dick de route meester is, en tevens de penningmeester. Zelf ben ik de gangmaker en de chauffeur.
Of dit allemaal zal lukken is nog maar de vraag.
Op advies lopen we bij Garnwerd een nieuw stuk fietspad, wat nog niet op de route kaart staat.
In Garnwerd, komen we bij Café Hamingh, waar we ons volstoppen met koffie en taart.
Het establishment past uitstekend in de landelijke omgeving, en het is de moeite waard om naar binnen te gaan.
Onderweg hebben we diepgaande gesprekken over de zin en de onzin van het leven, in combinatie met ons werk.
Gert loopt op sokken met gaten, en Dick loopt op blaren.
Bij de stadsrand van Groningen is het nog 3 km naar het centrum, en zijn we even op ons zelf aangewezen. Ook hier maken we een foto van het Bord Groningen.
We lopen langs de hoerenbuurt en de Junkies. Dick wil mij even naar binnen sturen omdat hij mijn gezwets niet langer meer wil horen. 

Hij wil het zelfs betalen als het maar even rustig is.
Eenmaal bij het eindpunt (het station) moeten we dan ook even bijkomen van de moeilijke dag.
Ik laat mij een uitspraak ontlokken van, ik wil geen fooienpotten vullen, wel Potten!
Met de trein gaan we om 16.00 uur terug naar Winsum waar de auto staat, en gaan op de terug weg richting Apeldoorn.
Mijn zusje Agnes zorgt als dank voor de warme maaltijd, en daarna is de spits er van af.
Nog maar 470 km.

??-??-2000 etappe 3 van Groningen naar Zuidlaren over 21 Km.

In de vroegte stap ik in de auto, en ben om 6.45 uur in Lieren. We vertrekken daarna met Dick als de chauffeur in mijn Ford samen naar Zuidlaren.
Na het parkeren van de auto nemen we de bus van 8.15 uur en zijn om 8.45 uur in Groningen.
Eerst is er de koffie natuurlijk, waarna we beginnen aan de 3e etappe.
Om 10.30 uur hebben we onze eerste stop bij wegrestaurant Haam.
Gert beklaagd zich dat we geen toilet papier meegenomen hebben. Het blijkt dat ik het nodig heb. Dick beklaagt zich dan weer, dat het stinkt waar ik mijn behoefte doe.

Kleinigheden hou je altijd zeg ik dan.
We komen lopen via het bos Sassenheim, wat een mooie route is, met veel vennen.
Ook is er het lekker koel op, deze toch wel warme dag.
Bij een restaurant aan de Bovenveenseweg, gaan we op een terras zitten maar al snel blijkt dat het gesloten is.
We rusten toch lekker uit, en eten op ons gemak ons brood op. We kunnen dan weer met een volle tank verder.
Twee vrouwelijke wandelaars hadden we later nodig om ons op de juiste route te helpen toen het even mis ging.
Ik bemoei mij nooit met de route, Ieder zijn eigen taak zeg ik dan.
Ook zien we hier de eerste Hunebedden. Om 16.15 uur komen we bij onze auto aan en met veel gesnurk van Gert, waar Dick behoorlijk last van schijnt te hebben gaan we weer richting het zuiden. 

We komen dan vanzelf langs Dick zijn huis in Lieren op.
Agnes is weer blij dat we terug zijn, maar ook blij dat Dick vandaag weg is geweest!

09-07-2000. Etappe 4 van Zuidlaren naar Rolde over 16 km

Vandaag is het wat etappe betreft, een inhaal dag.
We vertrekken met de fietsen achter op de auto naar Rolde. Volgens onze weersdeskundige “”Mijnheer Krol”” zou het in de ochtend droog zijn, maar het tegendeel is waar.
Eerst maar koffie dan, we laten de fietsen goed op slot, achter in Rolde en gaan met de auto naar Zuidlaren.
Eenmaal aan het wandelen lopen we een eind op met mede wandelaars uit Leusden.
In café Bruinzicht in Gasteren, is de tussenstop voor koffie en Drentse wafels.
In de Drentse Aa maak ik een foutje. Het waait flink, en door mijn paraplu die al opengezwiept was in het water te mikkeren jaag ik Dick flink op de kast.. Uiteraard geheel tegen de regels in van Dick, en achteraf ook van mij zelf.
Met het slechte weer loop je snel de kans om verkeerd te lopen en het was dan ook goed uitkijken vandaag.
We passeren nog een prehistorische grafheuvel, en uiteindelijk weer terug in Rolde kom ik tot de ontdekking dat mijn fietssleuteltje nog in de auto ligt in Zuidlaren.
Ik spring mekkerend op de fiets van Dick, om voor de zoveelste keer naar Zuidlaren te gaan. Nu voor de fiets sleutel. 

Maar ik kan uiteraard de auto wel mee nemen, maar zal toch weer Rolde moeten zien te vinden, om Dick en de resterende fiets op te halen.
Dick zit dan lekker te wachten in het restaurant in Rolde, en leest het dagblad van vandaag.
Bij terug komst vraagt Dick of ik over Lieren ben gefietst!
Misschien had hij de rust vandaag wel nodig.

23-07-2000 Etappe 5 van Rolde naar schoonlo over 19 Km.

Via Apeldoorn om Dick op te halen, vertrekken we met de fietsen achterop naar Schoonlo.
Hier parkeren we de auto bij restaurant Hegeman, dat mij aan mijn werkgever doet denken. De papieren onderzetters neem ik mee naar mijn werk.

Het staat zo leuk bij je werkgever met de zelfde naam. Dan pakken we de fiets en trappen we richting Rolde. Zo waar geen kleinigheid. 

Om 13.00 uur nemen we een lange pauze voor de warme soep, en het valt ons op dat we vandaag weinig wandelaars tegenkomen. 

Via een mooi natuurreservaat, wandelen we richting Schoonlo, en zijn we voor vandaag op onze eindbestemming. Volgens Dick ben ik vandaag opmerkelijk rustig. Wel loop ik een flink tempo.
Er waren vandaag veel open vlakten, en lange rechte veen wegen en om 15.15 uur komen we weer bij het restaurant van Hegeman aan. Onwillekeurig denk ik dan weer aan mijn werkgever, die immers ook Hegeman heet.
We nemen hier de auto, en halen de fietsen op in Rolde.
Dick is de bestuurder, en op de terug weg en onderweg slaap en snurk ik, als of het mijn hobby is.

Etappe 6 van Schoonlo naar Sleen over 22 km.

Om 8.00 uur sta ik in Apeldoorn bij Dick voor de deur. We gaan vandaag op pad naar Sleen waar we de auto parkeren en de fietsen op de auto laten staan. We hadden ze meegenomen voor eventuele vervoersproblemen maar het lost zich van zelf op.
De bus naar Schoonlo staat al te wachten en gaan op weg naar weer restaurant Hegeman, waar we uiteraard weer beginnen met de koffie.
Om 10.00 uur beginnen we te wandelen en onderweg halen we met regelmaat twee Loop stellen in. Ook al doordat we verkeerd liepen, en elkaar konden corrigeren.
Nadat we zelf weer verkeerd liepen en Dick ons perfect op de juiste route had geholpen, komen we de beide loopstellen weer tegen.
Gezamenlijk drinken we dan ook koffie in een koffie boerderij, en komen gezellig aan de praat. De beide vrouwen heten Nel en Margriet.
We gaan eerder weg en tijdens een dolle bui, schrijf ik de naam van Nel met grote letters in zand van een van de lange zandpaden.
Bij aankomst in Sleen zien we de beide echtparen, en maken ze ons er op attent dat ze het inderdaad gelezen hadden. 

We hebben honger, en nemen nog een kop soep en een kop koffie voor we weer naar huis gaan.
We hadden vandaag veel lange rechte stukken, waar door je telkens dacht dat je niet meer op de route zat. Ook hadden we veel last van muggen
Volgens Dick heeft hij te weinig gegeten vandaag, en dus is dit weer leergeld voor de volgende keer.
Om 17.45 uur zijn we weer bij Dick in Apeldoorn, waar ik wat drink alvorens zelf naar huis kan gaan.

02-09-2000 Etappe 7 van Sleen naar Coevorden voer 19 km

Met dank aan mijn zus Agnes slaap ik de avond van te voren al bij Dick in huis, zodat we op tijd weg kunnen.
We zitten dan ook om 7.00 uur in de auto richting Coevorden.
Na het parkeren pakken we de bus naar Emmen, en komen uiteindelijk aan in Sleen.
Om 9.30 uur kunnen we beginnen met wandelen.
Met een rugzak vol met fruit, frisdranken en brood gaan we op pad
Maar ook lichte motregen, en met een hoog tempo komen we bij de Torenaartseweg voor de broodnodige rust. Hier ontmoeten we ook andere wandelaars.
Het is een theehuis waar je echt kunt onthaasten.
Een route vandaag die best mooi is, maar met veel te veel brede verkeerswegen waar het wel uitkijken is.
Dick voelt een blaar opkomen, en denkt dat dit komt doordat de schoen te los zat.
Er is toch overal een excuus voor te verzinnen.
Om 14.00 uur zijn we al weer in Coevorden, waar we al eens vaker geweest zijn dit jaar.
We hebben immers de volgende etappe reeds eerder al gelopen.
Bij het verlaten van het stadje maken we nog snel even een foto zodat we kunnen bewijzen dat we er geweest zijn. 

Je weet maar nooit bij ons in de familie! We stappen direct in de auto, en om 15.30 uur zijn we weer in Apeldoorn.

11 juni Etappe 8 van Coevorden naar Hardenberg over 20 Km.

Door slecht openbaar vervoer op de zondagen, slaan we een aantal etappe, s over die we op een later tijdstip inhalen.
We wandelen vandaag van Drente naar Overijssel, het is mooi weer en het moet maar weer eens gebeuren.
We rijden met de auto naar Hardenberg en dat blijkt een nare weg te zijn met veel camera, s
Eenmaal aangekomen parkeren we de auto, en gaan per bus naar Coevorden.
De reis en vertrek tijden zijn door Dick weer keurig van te voren uitgestippeld.
Het is maar goed dat Dick een ambtenaar is, zodat hij de hele week de tijd heeft om het goed voor te bereiden.
We drinken koffie in Gramsbergen, en raken aan de praat met een echtpaar uit Hooghalen bij Assen, die ook de route wandelen. 

Van hun krijgen we de tip om ook de fiets mee te nemen voor het vervoer, het is het proberen waard.
Ik maak Dick tijdens het wandelen er op attent, dat als ik in de Natuur haar Natuur, dan krijg ik een Natuur.

Dat levert dan weer veel hilariteit op.
In het wandelboekje van het Pieterpad dat Dick heeft meegenomen, staat dat we beslist bij café Jan en Gees moeten stoppen omdat we met open armen worden ontvangen.
Van te voren verheug ik mij erop dat we dan door een mooie vrouw met open armen worden ontvangen.
Eenmaal aangekomen blijkt de tent gesloten te zijn, en ik mompel van dus niet door een mooi wief met open armen worden ontvangen.

Het toeval wil dat de eigenaar Jan net toevallig komt aanlopen en  zegt, ja die zoek ik ook al jaren.
Onderweg belt Agnes mij op het mobieltje dat ze Dick moet hebben, deze zelf is nooit te bereiken want het toestel is van de werkgever en staat dus in prive tijd uit!.
De Villa BVD heeft gebeld, met de vraag of Ruud een kaarsje mocht opsteken voor het Nederlands Elftal in de kerk van Lieren.
Omdat dit ter verantwoording van Dick is, wordt Agnes gemachtigd om dit af te handelen. Wij hopen op een goede afloop vanavond. ( op moment van wandelen is er het Europees Kampioenschap Voetbal)
Al met al een leuke etappe, redelijk vlak maar niet zo veel bos.
Via de nare weg met veel controle, s zijn we toch nog redelijk op tijd thuis.

01-10-2000 Etappe 9 van Hardenberg naar Ommen over 22 km.

We besluiten om dit jaar alleen nog te wandelen, als de vooruitzichten goed zijn. Bij Dick aangekomen staat deze al start klaar en kunnen we om 7.50 uur zo weg rijden. Het is de dag van te voren, weer goed georganiseerd door Dick en dat scheelt met de vervoerstijden.

De bus maatschappijen weten al dat hij vrijdag zo ergens in de middag altijd belt.Na de gebruikelijke koffie staan we om 9.30 uur kant-en-klaar voor de start van vandaag.

Het is voor de tijd van het jaar een mooie dag, in de ochtend is het nog knap koud maar om te wandelen is het prima.
We lopen tegen een opkomende zon in, midden in een mooi landschap.
Na ongeveer 8 km komen we bij de enige fatsoenlijke rustplaats van vandaag.
We nemen het ervan, maar zelf zit ik vandaag in een verschrikkelijke dip.
Door afwisselend dichte bossen en weiden velden probeer ik mij hier boven op te lopen.
Het parkoers is licht glooiend en het schiet maar niet op vandaag.
Om 12.00 uur zijn we nog niet op de helft. Dick schroeft het tempo flink op en ik zal in de achtervolging moeten.

Dat wekt bij mij genoeg adrenaline op om alsnog de kop positie over te kunnen nemen. De wandelconditie is door de regelmaat van het wandelen, met sprongen vooruit gegaan, en vaak testen we elkaar door een demarrage te plaatsen.
Deze tempo wisselingen, kosten veel kracht en ook Dick zal het deze dag moeten bekopen.
Maar een warm bad in de avond doet het vermoeide lichaam goed.

27-10-2000 Etappe 10 van Ommen naar Helledoorn over 20 Km.

Van te voren heeft Dick de vervoersproblemen al zien aankomen. Op zijn werk is er al diep over nagedacht, en de conclusie is dat mijn zus Agnes ( de partner van Dick ) er aan te pas moet komen om ons naar Ommen te brengen
Er is geen andere oplossing te bedenken, er rijdt dan ook maar een bus per dag.
De weersvoorspelling is regen aan het eind van de dag. Desondanks lopen we nu al in de  stromende regen.
De route vergoedt heel veel vandaag, prachtige ver gezichten, langs en op de A-Berg en de Lemelerberg.
We hebben een prima tempo en na 10 km gaan we rusten voor de gebruikelijke koffie.
Op de A-Berg komen we een schaapsherder tegen met zijn hond. Van dit soort taferelen kun je even genieten als het regent.
Hier nemen we de nodige foto, s van, waarschijnlijk zie je dit tafereel niet snel meer.
We hebben vandaag in totaal 8 stuks wandelaars geteld, voor de tijd van het jaar toch niet slecht. Het zijn waarschijnlijk net als wij de echter cracks!

Dick heeft vandaag twijfels over de route beschrijving maar dat zal mij niet deren. Zelf bemoei ik mij hier niet mee, dom kijken en doorlopen is mijn motto. 

Het is immers ook niet mijn taak. En dat levert dan vaak weer de nodige discussie op.

De beloning is vandaag de prachtige vergezichten en de warme douche als je thuis komt.

Nog 3 wandeldagen en de helft van onze monstertocht zit er op.

09-12-2000. Etappe 11 van Hellendoorn naar Holten over 15 Km.

Op de vrijdag avond voor de wandeldag is er altijd telefonisch overleg hoe we het aanpakken. Ik ben dan ook op tijd bij Dick in Lieren, en we gaan vandaag met Twee auto, s om de gebruikelijke vervoersproblemen op te lossen.

Als we in Holten een auto hebben achter gelaten, gaan we met de andere auto naar Hellendoorn.

We lopen over de Holterberg waar ik zelf veel pijnlijke herinneringen aan over heb gehouden. Veel heuvels en bergachtig terrein zorgen er voor dat we het niet voor niets krijgen.

We komen dan ook veel A.T.B, ers tegen, waar Dick nog al wat problemen mee heeft. Het is uiteindelijk niet zijn hobby.

Zelf ga ik ze met respect uit de weg. Bij ons alle twee is de vorm vandaag ver te zoeken, het wil niet lopen en na de gebruikelijke appeltaart en de nodige koffie gecombineerd met de rust is er enige verbetering.

Veelal lezen we de plaatselijke krant bij gebrek aan wat beters. In Hellendoorn lopen we in de stromende regen langs het alom bekende kinderattractiepark.

In mijn kinderjaren kon ik hier i.v.m.de beperkte middelen nooit naar toe, en nu als ik bijna versleten ben loop ik er langs, en ook nog in de regen!

Dit zijn van die dagen dat je blij bent dat het er op zit. Op de terug reis kan er niet geslapen worden, immers we hebben alle twee onze auto bij ons.

Bij Dick praten we nog wat na over deze toch moeilijk dag, het schema aan de kast is weer ingekleurd, en ga ik weer naar mijn huis in Arnhem.

00-00-2001 Etappe 12 van Holten naar Laren over 15 km

We hebben geen haast vandaag, immers het is bijna een thuiswedstrijd. Ook deze dag gaan we met twee auto, s 

We parkeren de eerste auto in Laren, en rijden dan verder samen naar Holten. Vandaag is het redelijk zonnig, je ziet dan het wandelen als een uitje! 

Even weg van het gezeur, en weg van het aanrecht? Geen klussen en geen verplichtingen

Na de koffie met de gebruikelijke appelpunten met slagroom, beginnen we vanuit het station in Holten te wandelen naar Laren.

In het begin te veel zwart asfalt, maar wil je het echt zien, en dat kunnen we, dan kun je genieten van heel mooie beukenlanen.

Uiteindelijk lopen we binnen onze eigen provinciegrenzen! Over het erf van een boerderij wandelen heeft iets, en kun je dan ook echt van genieten. 

Wel heeft het als nadeel dat je moet uitkijken voor honden die denken dat je ongevraagd op visite komt. Gelukkig is Dick niet bang voor zijn soort, maar zelf ben ik zoals algemeen bekend geen held op dat gebied. Een kwestie van aan de juiste zijde lopen misschien? 

Holten en Laren zijn plaatsen die ik ken uit mijn sportverleden, en zie vandaag dan ook veel herkenningspunten.

Ook vandaag tellen we af, we zijn immers dicht bij het voorlopige eindpunt van de tocht der tochten. 

15 km verder, en redelijk dicht bij huis, zorgen ervoor dat we op tijd thuis zijn.

08-05-2001. Etappe 13 van Laren naar Vorden over 14 km

Wederom geen haast vandaag. Ook deze dag gaan we idem met twee auto, s . De afstanden zijn immers te overzien. In Vorden zetten we mijn auto neer, en gaan samen met Dick zijn auto naar Laren. Na een lange winter pakken we de draad weer op.

We zijn dan ook benieuwd hoe we de winter hebben overleefd. Het is dicht bij huis en drinken eerst koffie bij het pleisterplaats cafe Hegeman. 

Waar heb ik deze naam meer van gehoord. Het is 25 graden dus mooi wandelweer. We lopen via Klein Dichteren veld naar Kierveen.

Dick probeert wanhopig de vogels te herkennen, maar geeft uiteindelijk toe dat hij nog veel zal moeten leren. 

Ook in deze materie is het motto rust roest! We hadden vandaag veel muggen en zullen er nog lang last van hebben denken we. 

Maar het eind is in zicht, we zitten immers dicht bij huis. We ruiken de stal, nog een etappe en we kunnen vanuit het Zuiden naar het Noorden wandelen.

Alleen al de windrichting is af en toe al een verandering. De Route kleurplaat aan de kast is bijna vol, en we denken al aan het wandelen in de Limburgse omgeving. Nog even volhouden!

07-07-2001. Etappe 14 van Vorden naar Doetinchem over 25 km

Ik ga op de vrijdagavond vanuit Arnhem vast naar Dick, zodat we op de zaterdag morgen bijtijds weg kunnen. We rijden naar zwager Theo Seevinck in Doetinchem, waar we parkeren en deze brengt ons weg naar Vorden. Waar de familie al niet goed voor is! 

Annie heeft dit “”onder lichtelijk druk”” aangeboden en het is voor ons een prima idee.

Precies om 9.00 uur starten we voor de laatste wandeling van uit het Noorden.

We komen bij kampeerboerderij “”Hanekamp”” waar een bruiloft is maar drinken daar toch een kop koffie.

Misschien horen we er gewoon bij! Over een stuk van de route is het Hengelse zand langs het heilige motorcross terrein. 

Dick dacht meteen aan de zwarte cross voor blanken, terwijl ik zelf aan de geboorte grond van “”Bennie Joling”” van Normaal dacht.

In Zelhem is er een lelijke omleiding. Een omleiding voor voetgangers, nooit van gehoord maar het is zeker twee kilometer om. 

En wat niet noodzakelijk is, doet altijd veel pijn. Tot aan de rand van Doetinchem gaat het goed, maar dan kom je op bekend terrein en is de lol er snel af.

Het wordt dan ook echt taai. Ik neem mij dan ook voor om naar een wandel diploma te vragen bij Theo Seevinck. 

We volgen niet meer de originele route, Recht door en de kortste weg naar Theo en Annie lopen dus niet via de juiste route. 

Ik breng Dick nog even richting Apeldoorn en het Noordelijke gedeelte van het Pieterpad zit er op.

Van harte proficiat met de helft van de tocht!

02-08-2001. Etappe 15 van de St Pietersberg naar Maastricht over 4 km

Deze wandel etappe combineren wij met de volgende etappe en lopen dit in een keer!

klik op de foto voor een vergroting.

02-08-2001 etappe 16 van Maastricht naar Strabeek over 11 km.

We vertrekken om 7.30 uur vanuit Lieren naar ons pension in (Houthem bij Valkenburg) waar we die avond willen overnachten. Het is 9.30 uur als we de trein nemen naar Maastricht en via de trein taxi komen we bij de St. Pietersberg.

Bij de officiële startplaats op de St. Pietersberg maken we eerst een foto sessie van elkaar, geholpen door voorbijgangers. 

We wandelen over het Vrijthof waar we een broodje eten, en lopen vervolgens de verkeerde route. 

Dit zou dan komen volgens Dick omdat ik zelf voorop liep. Via de St. Servaas brug steken we de Maas over en is dit altijd mooi om te zien.

We passen ons tempo aan, omdat het eigelijk te warm is om te wandelen. Ter hoogte van de Bemelerberg lopen we dan ook pal in de zon.

Van de schitterende bergwanden in de natuur kunnen we van genieten. In Terblijt pakken we een bankje en kletsen wat met een 85 jarige bewoner, die elke dag op dit bankje zit.

We komen langs de Geul een mooi restaurant tegen, maar die gesloten blijkt te zijn. Dan maar via Houthem naar Valkenburg waar we hebben gegeten.

Een maal aangekomen in ons pension, rusten we uit op het buiten terras van de lange en vermoeide dag.

De volgende dag beklaagt Dick zich dan ook dat ik snurk, zelf valt mij dat niet op, ik heb er geen last van.

03-08-2001 Etappe 17 van Strabeek naar Sittard over 21 km

We laten de auto bij ons pension staan en beginnen om 8.30 uur te wandelen naar Sittard.

We zien vanaf het plateau een prachtig uitzicht op het Maasvallei. Maar het hoogtepunt van deze dag is toch wel het wandelen langs de Geul.

Om 10.30 uur is onze rustpauze op een bankje bij een schiet terrein, waar gelukkig niet de rode vlag gehesen is.

De volgende rustplaats is volgens de beschrijving in Puth maar deze is dicht. Daarna staan er geen koffie punten meer aangegeven op de kaart.

Om 13.00 uur leggen we ons in het gras waar Dick een blaar doorprikt. Het lijkt mij dat het ook is om zijn voeten te laten luchten.

Nog 7 km en de energie is bij mij even op. Dick zijn dag is weer helemaal goed als hij een Buizerd signaleert in het Ravensbos.

Waar je niet overal van kan genieten. 

Als we in Sittard aankomen, gaan we eerst op de markt waar het goed toeven is, om een plaatsje zoeken om lekker te kunnen eten. 

Daarna moeten we eerst de auto nog ophalen in Houthem bij Pension Limbricht, alvorens wij aan onze terugreis kunnen beginnen.

Het is een   lange auto rit naar het zuiden, maar wel de moeite waard geweest.

04-08-2001 Etappe 18 van Sittard naar Pey over17,5 km

In de vroegte haal ik Dick op en gaan per Ford Mondeo naar Sittard.

We parkeren bij het winkelcentrum van Sittard, en ongeveer 8.30 uur kunnen we beginnen met wandelen.

We lopen richting Limbricht, en voor dat we weer vlak kunnen wandelen is er eerst de Kollenberg van ruim 90 meter.

Aangekomen in het IJzeren bos, waar ik ook veel gefietst heb, onderhouden we een flink wandeltempo. Door dat de maïs in dit jaargetijde hoog staat, zie je alleen maar maïs en nog eens maïs.

Het is zo een dag dat we alle twee een verschillend tempo hebben, en lopen dan ook met regelmaat alleen.

De energie bij Gert is vandaag uitmuntend en is dan ook niet stuk te krijgen.

In Pey aangekomen is het einde van de dag nog niet bereikt.

We zullen toch nog 1,5 km naar Echt moeten lopen, om met de trein weer terug te kunnen naar Sittard. Dit soort onnodige kilometers doen dan ook altijd pijn. Het was dan ook een vermoeiende dag, en alle twee hadden we de pijp leeg.

Eenmaal bij Dick in Apeldoorn aangekomen, stond B.B.Q. al aan, en was ik in de gelegenheid om Dick weer eens lekker zwart te maken.

Waarschijnlijk vroeg hij hier zelf om.

00-00-2001 Etappe 19 van Pey naar Roermond over 20,5 km

Op de gebruikelijke zaterdagmorgen rijden we samen rechtstreeks naar Pey, en laten daar ook de auto staan.

We beginnen meteen te wandelen richting Roermond
Het is vandaag redelijk vlak, en komen veel bospaden met populieren tegen. Ook hebben we veel zandpaden, afgewisseld met asfaltpaden.

Het lijkt vandaag allemaal te gemakkelijk te gaan. Mag het een keer? Goede wandelomstandigheden, en redelijke rust momenten sieren deze wandeldag.

In Roermond aangekomen, zetten we ons neer op een fantastisch centrumplein voor we met de trein terug gaan naar Pey.

Echt een plein om op een zaterdagavond, met zwoele zomerse omstandigheden lang te kunnen blijven zitten
Plaatsen waar je normaal gesproken niet komt, en waar je nu met respect over kunt mee praten.

Hier in Roermond staat mijn auto, en samen rijden we met een goed gevoel dan weer snel richting Apeldoorn, waar ik Dick afzet alvorens ik zelf naar huis toe kan gaan.

22-09-2001 Etappe 20 van Roermond naar Venlo over 31 km

Vandaag is het de koninginnen etappe van het Pieterpad. De langste etappe uit de serie, en we kijken er bestwel tegen op.

Dick komt met de auto naar Arnhem en om 7.30 uur gaan we op weg naar Venlo.

Eenmaal aangekomen is het 8.45 uur en de auto staan dan ook geparkeerd bij het station van Venlo.

9.00 uur gaat de trein naar Roermond zodat we weer naar de auto toe lopen. We beginnen uiteraard eerst met de koffie en appelgebak, en om 10.00 uur kunnen we beginnen te wandelen.

Veel café, s zijn dicht onderweg, het weer is redelijk met een temperatuur van 16 graden.

We hebben een keer een klein wolkbreukje meegemaakt maar dat kon de pret niet drukken.

De route voert met regelmaat door Duitsland, de grenspalen maken ons hier opmerkzaam op.

De opmerkelijkste grenspalen zijn toch daar waar je een slagboom passeert en het café de De Grens en café de Witte Stein staan. 

Er is vandaag weinig animo tot wandelen bij de wandelaars van het Pieterpad, want we zien bijna niemand.

Bij Venlo hebben we even moeten zoeken, maar via een Holleweg, een heus modderpad, komen we weer op de route.

Het is 17.30 uur als we in Venlo aankomen.

Het was de etappe met de meeste kilometers, ook vandaag is het geen probleem gebleken.

Thuiskomst 19.30 uur, de tocht was de moeite waard, en zonder blaren al helemaal!

20-10-2001 Etappe 21 van Venlo naar Swolgen over 21,5 km.

We parkeren de auto in Swolgen en hier wachten we op de bus naar Venlo.

We komen met een medewandelaarster aan de praat die de wandelschoenen vergeten is. Lekker handig lijkt mij dat! 

We staan zo druk te praten dat we bijna de bus missen. Maar zelf kom ik er ook niet ongeschonden vanaf.

Mijn rugzak begeeft het vandaag en dat is een tegenvaller. 

Na een overstap in Lottum komen we om 10.00 uur aan in Venlo waar we de vorige keer gestopt zijn.

Maar eerst koffie anders begin ik er niet aan zegt Gert.

De dag is al half om zeg ik, als we eindelijk door de gebruikelijke reis problemen eindelijk kunnen beginnen. 

We lopen aanvankelijk langs de Maas en bij Grubbenvorst moeten we met de pont overvaren. Dan is het weer tijd voor de koffie.

Ik maak een opmerking dat het wandelen mij beter af gaat dan het werken. Dick heeft daar geen gevoel van humor voor.

Het is af wisselend met open stukken en veel Via Maasarmen en veel natuurgebieden, komen we uiteindelijk in Swolgen aan. 

Hier komen we de wandelaarster van vanmorgen weer tegen die de schoenen vergeten was.

We gunnen ons weinig tijd en stappen meteen in de auto naar Arnhem, waar we samen bij mij thuis de koffie drinken.

Af en toe moet je ook zuinig kunnen zijn.

29-12-2001 Etappe 22 van Swolgen naar Vierlingsbeek over 21 km

De laatste wandeldag van dit jaar. Dick komt de avond van te voren vast naar mijn huis en kunnen dan ook de volgende dag snel weg.

Mijn etage woning is stervend koud volgens Dick, en heeft dan ook slecht geslapen.

In Vierlingsbeek geparkeerd en met de trein naar Venray. Dan de bus naar Swolgen.  Het is koud vandaag, temperaturen net boven het vriespunt. Maar het is droog en dat vergoed veel.

Veel open terrein en zeggen en schrijven hebben we twee wandelaars gezien. Op het landgoed Geysteren wandelen we langs de Willibrorduskapel, ik mag van Dick niet naar binnen.

Bij het buurtschap Holthaus komen we Ome Piet tegen, en bieden hem een kop snert aan bij het Trefpunt.

Ome Piet is bekend als route meester van dit traject, maar maakt ons inziens wel eens misbruik van de wandelaars.

Deze Piet verkoopt op de route aan argeloze wandelaars, shirts met de opdruk van het Pieterpad.

Dit voor de prijs van 35 gulden per persoon.  Maar wat er ook gebeurd, de bewuste shirts die hij zou versturen komen dus nooit aan!

Maar enkele telefoontjes en uit eindelijk een auto rit naar Gennip blijkt te helpen! 

Dit alleen al uit principe omdat hij de kluit bedonderd. Hij stuurt inderdaad de shirts op maar niet diegene die wij gezien hebben.

We hebben ons mooi laten beet nemen door Ome Piet.

Maar de herinneringen gaan toch over het algemeen naar het mooie natuurschoon, en niet naar de negatieve ervaringen.

09-03-2002 Etappe 23 van Vierlingsbeek naar Gennep over 17 km

Dicki Dick heeft zijn huiswerk weer goed gedaan.

Het is elke avond voor het vertrek, stress bij Dick omdat het toch weer geregeld moet worden.

Ook nu weer maken we gebruik van de pont en is al een belevenis opzicht, al was het maar om uit te rusten.

Het is best een mooie omgeving, veel vlak vandaag en we lopen langs weilanden en kleine bospercelen. 

Ook wandelen we vandaag binnen de omheining van een natuurreservaat.

Overal is te zien dat het water van de maas hoog heeft gestaan. 

Ook dDe pont doet zijn dienst weer, en we kunnen met plezier deze dag weer afstrepen aan de wand in onze huiskamers.

Bij elk van ons hangt een  platte grond  van de gehele Pieterpad route.

02-02-2002 Etappe 24 van Gennep naar Groesbeek over 14,5 km

Onze auto parkeren we in Groesbeek en met de fiets gaan we naar Gennep.

Het begint al met de discussie Gennip of Gennep! Al met al een etappe waar al bekend terrein in voorkomt.

Het is een mooie dag vandaag, en 17 graden is voor februari best aangenaam. Op de trouwdag van onze kroonprins parkeren we de auto in Groesbeek en gaan dan per fiets naar Gennep.

De fietsen stallen we bij een supermarkt wat toch redelijk betrouwbaar lijkt te zijn.

Flinke tegenwind hebben we vandaag, maar uiteindelijk levert het wel wat op.

Het is een mooie wandeling langs het Reichswald, met veel heuvels om het stadje Groesbeek heen, waar je van kan genieten.  Dick geniet dan ook volop van de vogels en zeker de Valken die hij denkt gezien te hebben. Volgens mij waren het gewoon houtduiven. Zelf schroef ik het tempo flink op want ik heb in de avond nog een afspraak. Het is vandaag een route met een stip, voor de liefhebbers zeer zeker de moeite waard.

Na afloop is de koffie niet te zuipen, schijnbaar moet er altijd iets aan mankeren.

De Ford Mondeo brengt ons snel naar huis, en weer is er een wandeletappe afgelegd.

23-03-2002 Etappe 25 van Groesbeek naar Millingen over 20 km

Vandaag zijn er weer de bekende vervoersproblemen, die Dick op de dag van te voren op zijn werk, niet kon oplossen.

We gaan met twee auto, s naar Millingen. Hier laten we een auto achter, en rijden we met de laatste auto naar Groesbeek.

Het is vandaag 10 graden met een lekker voorjaars zonnetje. Als we op de route zitten, is hetlekker heuvelachtig, met mooie vergezichten.;

Er worden weinig wandelaars verwacht, veel restaurants zijn gesloten vandaag, en het is letterlijk zeuren om een kop koffie.;

We komen langs de Duivelsberg in de buurt van Nijmegen wat een fantastisch uitkijkpunt is.

Ook kun je van hieruit  met gemak de hangbrug van Emmerich in Duitsland zien.

We lopen later dan ook door een stuk door Duitsland, en bij Dick kan de dag daarom al niet meer kapot.

Veel Ooievaars, Aalscholvers en nog meer van dit soort grote vogels.

Dan wordt het vlak en eindeloze fietspaden die zeker de moeite waard zijn laten we achter.

Om ongeveer 14.00 uur zijn we in Millingen aan de Rijn, en breng ik Dick naar Groesbeek.

Van hier uit vertrekken we weer naar ons eigen stadje respectievelijk Arnhem en lieren.

20-04-2002   etappe 26 van Milligen naar Hoog Elten over 12 Km.

Agnes wandelt vandaag mee, misschien denkt ze dat wij dit gezellig vinden.

Misschien is het wel zo, het geeft andere spraakstof en zeker een ander soort humor. We gaan omdat dit bijna niet anders kan weer met twee auto, s. 

Een auto laten we dan ook staan in Hoog Elten in Duitsland, en met de andere gaan we naar Millingen aan de andere kant van de Rijn.

Het is uitstekend weer om te wandelen. Zelfs op het altijd winderige fiets pontje bij Millingen aan de Rijn kunnen we al zonder overjas de Rijn over varen

Op de Europa kade in Lobith laten we ons verrassen met koffie envia en uiteraard langs de Rijn, Tolkamer en Spijk komen we aan in Hoog Elten dat je al van verre kunt zien liggen.

Het is allemaal vlak geweest maar hier is het toch nog even klimmen. In Hoog - Elten laten ons verrassen bij de Echo put, waar we toch even naar binnen gaan. Het is zeker de moeite waard, zo dicht bij huis en nog nooit van gehoord!

Maar dit is ons eindpunt en Agnes brengt mij dan ook weer naar Millingen waar mijn Ford Mondeo stond. Al met al is deze dag een dag met veel autorijden i.v.m de Rijn die tussen de vertrek en aankomst plaats ligt. 

Samen halen we een portie Chinees om onze lege magen weer aan te vullen en zo beëindigen we de voorlaatste etappe.

09-05-2002 Etappe 27 van Hoog Elten naar Doetinchem over 19 km

Agnes brengt ons vandaag naar Elten voor de laatste etappe van de enige en het echte Pieterpad.

Agnes gaat daarna naar onze familie Annie en Theo in Doetinchem, stiekem hopen we dat dit te maken heeft met een eventuele huldiging. 

Het is een bekend terrein voor mij, en een ideale temperatuur van 20 graden. Veel vogel geluiden, maar met weinig vogels te zien.

Maar we lopen in een dicht bos van het Montferland wat voor mij bekend terrein is. We flauwe kullen een beetje, om de drukke werkweek van ons af te zetten. Dan komen we aan bij de oversteek Rijksweg Zeddam Beek, en zowaar een verrassing. Agnes en Theo staan bij de oversteek te wachten,

en vanaf hier loopt Agnes metons;mee.Onderweg is er nergens koffie te vinden en via het Montferland komen we aan in Braamt. In het recreatiegebied Stroombroek; waar je vanzelf langskomt, staat ons dan ook de verrassing te wachten.

Op het terras van Palestra worden we hier gehuldigd met bloemen, en een eigenhandig gemaakte zilveren penning gemaakt door mijn zusje Annie.Nog meer familie leden zoals Bennie en Helma zijn inmiddels ook aangeschoven.

We zitten daar prima op het terras maar we moeten nog wel naar Doetinchem. Theo wandelt met ons mee en samen maken we er een eind aan.

Om 16. 30 uur zitten we bij Annie en Theo in Doetinchem aan de soep.

Nu na al die jaren praten we nog steeds met veel ontzag over deze route.

We hebben geleerd om te gaan met de natuur met zijn vogels, en respect te hebben voor de opofferingen die we gedaan hebben om dit te kunnen voltooien

de beloning : klik voor een vergroting.

Geschreven door Gert Arentz.

De wandelaars in dit verhaal waren Dick Baatenburg de Jong, en Gert Arentz.

laatste wijziging 25-03-2009