Het vrijgezellenbestaan

Vakantie verslag van Gert Arentz en Olaff Buiting
De ervaringen gaan over de data 1 augustus 2002 t/m 10 augustus 2002

Omdat een eerdere  geplande vlieg/bus vakantie op het laatste moment niet is doorgegaan, hebben we met de auto, de vakantie zo goed mogelijk nagebootst.

De vertrekdag: Donderdag 1 augustus.

Na een aantal uren nodig te hebben gehad om alles in de Ford Mondeo te proppen, leek het of we gingen verhuizen, maar de werkelijkheid is dat we er gewoon even tussenuit gaan, richting Italië.
Via een vlot verlopen auto reis via Oberhausen, Keulen, Koblenz en Basel, arriveren wij in de vroege avond Italië. Op zoek naar een geschikte overnachting gaan we van de autobaan af.
Uiteraard verdwalen we in een van de voorsteden van Milaan, maar met behulp van de plaatselijke middenstand komen we weer op het juiste spoor. Na eindelijk een autobaan Motel gevonden te hebben, blijkt dat het eten 3x niks is.
Ik vraag naar het recept, de kok dacht een compliment te ontvangen, maar ik vertel hem dat ik een hekel aan mijn schoonmoeder heb, en dit recept aan haar cadeau wil geven.
Het gerecht noemt Olaff “”gebakken waslap””.

Vrijdag 2 augustus en de 2e dag

De 2^e dag gaat via een prachtige autobaan naar de kust
Hier verdwalen we in een poel van ellende wat betreft de verkeersdrukte.
Uiteindelijk rijden we richting Monte Carlo.
Ik informeer op een terras voor een pension, waar we de term zimmer frei herkennen, en via een omweg komen we uit in Monte Carlo.
Een prachtige locatie uit de oudheid treffen we hier aan.
We toeren wat rond in het dorp en besluiten bij het opschrift ”Centoni” aan te bellen, wat ons een leuk pension lijkt.
We zijn al snel vrienden met de herdershond van de eigenaar.
Olaff sleept zich rot met zijn koelkast de trappen op voor zijn meegebrachte etenswaar uit ons vaderland, en vergeet niet de lading van medicijnen.
Na een verkenningstocht hebben we een terrasje gevonden waar we denken te kunnen eten.
Veel te vroeg komen we hier aan. Met handen en voeten in combinatie met kip en koe geluiden en woordenboeken komen we tot een heerlijk menu.
In het pikdonker gaan we naar ons pension waar Olaff mij te ver ( ook zich zelf) laat lopen en ons pension doodleuk laat passeren.
Na de activiteiten van de penningmeester die elke avond de kas opmaakt en een jagermeister val ik als een blok in slaap.

Zaterdag 3 augustus en de 3^e dag

Deze morgen na een heerlijk ontbijt gaan we richting Piza. Volgens Olaff Pietsa.
De stad van Wim Kieft is een wereld attractie.
De toren van Pisa met zijn basiliek is een geweldige uitdaging en zal ik nooit meer vergeten.
Met de middag gaan we weer richting pension waar we de middeleeuwse stad Monte Carlo te voet bezoeken.
We passen ons snel aan wat betreft de Italiaanse Siësta en houden ons gemak.
De avond besluiten we er met een goed glas wijn en inlandse kost.
Ook komen we tot diepe emotionele gesprekken. We drinken nog een grappa en gaan weer naar het huis van Massimo.
De terug weg is aardedonker en lichtjes aangeschoten gaan we naar bed.

Zondag 4 augustus. 4^e dag

Voor het eerst buiten ontbijten, het lijkt dat we ons aanpassen aan de Toscaanse levensstijl.
Maar we verdenken de oude meester ervan dat hij ons oud brood voorzet en de koffie smijt ik al snel in het gras.
We vertrekken vroeg naar de middeleeuwse stad Lukka waar we genieten van de historie.
S, middags loop ik een uurtje hard om Monte Carlo heen en hevig transpirerend spring ik onder een koude douche, het warme water is inmiddels door Olaff opgemaakt.
Ons etentje op het terras en restaurant van de vorige dag had meer weg van een uitwisseling van jeugdherinneringen.
Alle bijzonderheden zijn met elkaar doorgesproken.
Vol met de Jagermeister en een tropische nacht word ik de volgende ochtend weer wakker.

Maandag  5 augustus.

Ontbijten in de achtertuin en weg in de auto naar Monte Catinie Thermen.
Via een moeilijke zoektocht blijkt dat het stadje een mondain toeristenoord is wat niets voor ons is.
Het herbergt 480 Hotels vol met bejaarde toeristen.
De Middag gaan we opzoek naar een pension omdat wij op 7 augustus geen onderdak meer hebben.
Olaff gaat de boer op en met adressen en ervaringen komt hij terug.
Uiteindelijk hebben we geboekt in Monte Carlo voor 78 Euro. Als we dan in ons pension aankomen blijkt dat we kunnen blijven net zo lang als we willen.
Dit hebben we gevierd met een fles wijn die er flink inhakt.
Onder invloed rijden we naar het dorpje waar we in een plaatselijk restaurant hebben gegeten.
Tegen het verkeer in proberen wij weer weg te rijden. De plaatselijke jeugd kan ons nog net tegenhouden.
Op ons balkon trekken we een pak frisdrank van de Edah uit Terborg los.
Na de gebruikelijke administratie is de dag ten einde.

Dinsdag 6 augustus.

Deze dag staat in het teken van Florence, een stad met een stip.
We versieren ons een stadsplattegrond, en Olaff probeert mij wijs te maken dat hij de vriendin van Massimo Morales ( de trainer van de Graafschap) zag lopen!
Stortbuien en een wolkbreuk teisteren de ochtend, en ben nog nooit zo lang in de kerk geweest.
Maar het resultaat is om nooit meer te vergeten.
De Dome en het plein van Michel-Angelo zijn de hoogte punten.
Het autorijden is een zwaar gokspel in de stad, maar blijft wel een belevenis.
Achter een grote pot bier en domme voetbal gesprekken beëindigen we ons uitstapje.
We zijn vandaag voor het eerst in een Supermarkt geweest voor de dagelijkse boodschappen.
Onderweg een echte Italiaanse Pizza in de stad gegeten.
In het pension is het druk, wij maken daarom maar een flinke wandeling voor het slapen.
We betalen aan elkaar de dagelijkse schulden en wensen elkaar welterusten.

Woensdag 7 Augustus.

Vandaag na weer zo een klote ontbijt met koffie die niet te zuipen is, brengen we een bezoek aan het museum van Leonardo de la Vinci.
Via de plaats Empoli komen we in de gelijknamige plaats Vinci.
Hier genieten we van een gratis bezoek via de achteruitgang. En gaan we de uitvinders kunsten van Leonardo bezichtigen.
Daarna rijden we langs allerlei prachtige bergdorpen en vergezichten in diepe dalen naar Pistoia.
Doodmoe komen we in ons pensioen aan waar ik als een blok in slaap val.
Ik maak me daarna gereed voor ons avondeten die we willen meemaken op een nieuwe locatie in Monte Carlo. Bij een afgelegen landweg zien we vette automerken onze richting indraaien en het blijkt dat het de moeite waard is
De kwaliteit is uitstekend alleen de rekening is te laag en uiteraard geeft dit weer de nodige discussies.
Uiteindelijk komt het toch goed en liggen we om 23.00 uur in bed.

Donderdag 8 augustus.

Via een rustige autostrada maar een drukke strandroute komen we aan in Viareggeu.
Een strandstoel kost hier schrik niet: 18 Euro per persoon, dus gaan we tussen een groepje vluchtelingen op de kade muur zitten.
Op de terugweg zoeken we een nieuw appartement.
Op deze morgen kreeg ik telefonisch te horen dat wij het appartement moesten verlaten.
Dit doet Massimo via een tolk die ik in het Engels kan verstaan.
Maar mijn dag is nu kapot.
Ik probeer even de zinnen te verzetten, maar bij Olaff komen de woede aanvallen telkens naar boven. Eigenlijk is het maar goed dat Massimo een gevaarlijke herdershond heeft.

Vrijdag 9 augustus.

Vandaag staat in het teken van het afscheid van Massimo Centoni.
Van de oude meester ontvangen we een flesje wijn, Massimo laat zich niet zien en dat is maar goed ook.
Na betaald te hebben gaan we op zoek naar het appartement. Het blijkt een succes te zijn. Rustige mensen en de perfecte ligging is in het dal van Pallini. Olaff blijkt zijn werk goed te hebben gedaan.
Na goed uitgerust te zijn rijden we naar het Pinokkio dorp dat meer de voor kinderen blijkt te zijn.

Tegen de avond eten we in de tuin van ons appartement
Misschien omdat wij de enige toeristen zijn die gebruik maken van dit pension, heeft de gastvrouw goede bedoelingen met ons.
Tegen haar partner, die tevens de kok was is ze niet zo aardig, we waren getuige van een flinke ruzie en we denken dat het over ons ging.
Na afloop drinken we nog een grappa.
Na het eten bel ik naar mijn zusje Annie die Olaff ook goed kent, en kunnen we even bijpraten over onze belevenissen.

Zaterdag 10 augustus.

Vandaag gaan we naar Sienna maar wat een van de mooiste attractie had moeten zijn is geheel verregend.
In zware stortbuien gaan we toch van huis, maar de sfeer in de stad is dan minimaal.
Wel genieten we van de mooie kerken waar ik een rozenkrans koop.
We besluiten dan ook om naar huis te gaan in ons vaderland, omdat de voorspellingen ook slecht zijn.
We hebben gegeten in Monte Carlo en daarna hebben we innig afscheid genomen van Gloria.
Om 22.00 uur gaan we naar bed.

Zondag 11 augustus.

Om 6.00 uur gaat de wekker van de telefoon om te vertrekken naar Nederland.
Om 7.15 uur rijden we het dorp uit om aan de rit naar het thuisfront te beginnen.
Na eerst verkeerd gereden te hebben, maar door een Claxonnerende politieauto gecorrigeerd, rijden we in de regen richting Zwitserland.
De Gottardo tunnel blijft in herinnering met een lange file, in Duitsland in de buurt van Freiburg moeten we beslissen of we willen overnachten.
Het is 16.00 uur en de keuze is hier blijven of doorrijden.
Doorrijden is mijn advies en om 12.00 uur rijden we Terborg in.
Na een half uurtje gezellig kletsen bij Riet en Olaff kom ik thuis.
Na 16 keer op en neer gelopen te hebben staat de bagage van Olaff in de bijkeuken, en is de Ford Mondeo bijna leeg.
Thuis gekomen lees ik de post door en val op bed.
Wel te rusten

Dit was een waar verhaal want ik was er zelf bij.