Doetinchemse Wandel  4 daagse 2008.

Data: 19-20-21-22 Augustus.

De deelnemers dit jaar zijn: Bennie Arentz - Gert Arentz- Annie Arentz met haar oudste dochter Leonie Meijnen, Agnes   en  Dick Baatenburg de Jong.

Dit zes- tal zal op Dinsdag 19 Augustus starten bij de Tennishal van Doetinchem,  voor de wandel 4 daagse van Doetinchem.

Nieuw zijn Bennie en Leonie, deze hebben we het afgelopen jaar kunnen interesseren voor dit wandelfestijn. De meesten hebben zich goed voorbereid. Zelfs de familie is er aan te pas gekomen om een en ander in goede banen te leiden. Het was een vast onderdeel bij familie verjaardagen, en velen hebben flink getraind om maar niet “”af”” te gaan!

Zo stap ik dan op de maandag middag van te voren op de fiets naar de Tennishal om de 6 stuks inschrijvingen op te halen.

De 1^e dag  dinsdag 19-08-2008. Het wachten op de eerste ongemakken en of blaren!

Dan is het zover, onze straat staat vol met Campers, en een voor een komen de familieleden met de rugzakken binnenvallen. Als de koffie op is, de toiletrollen op zijn, de fruitschaal leeg en de fietsen zijn verdeeld, gaan we voor de 1^e keer collectief per fiets naar de sporthal.

De eerste wandelaars lopen ons al tegemoet, en zelf maken we om 9.00 uur een vlotte start. Via het bedrijventerrein en later het buitengebied “”Het Eldrik””

omen we aan bij de 1^e rustplaats met een schitterend decor. Hier trekt Bruur Bennie na 1,5 uur al zijn sokken uit om de voeten te inspecteren. De koffie smaakt heerlijk en we vervolgen onze route via de Oude IJssel naar Hoog Keppel. Bij het bruggetje van Keppel wordt er een groepsfoto gemaakt en gelijk begint het geneul al wie dit moet betalen. De 1^e Pleisterplaats is op 10 km aan de Hessenweg en hier wordt alleen door de dames gebruik van gemaakt, jammer dat ze niet durven te poepen in de maïsvelden. De klok tikt door en, hoe groter de groep hoe langer de wachttijden worden.

Onder de trekharmonica muziek zetten we de route voort richting de van te voren afgesproken rustplaats bij Theo en Elly.

Hier is de stemming opperbest, terrasstoelen, warme koffie tussen de blote zweetvoeten, terwijl de zelfgemaakte soep heerlijk is. Minpuntje is dat ze geen Maggi bij zich hadden. Maar geen nood, aan elke passant wordt gevraagd of ze toevallig Maggi bij zich hebben.

Het lijkt ons dat de gastvrijheid en het eten bijna niet te overtreffen is door de rest van de familie in de aankomende dagen. Na het controleren of iedereen zijn maandverband bij zich heeft, en het in ontvangst nemen van een gedateerde rol pepermunt, vertrekken we voor het laatste gedeelte door het landgoed “” Groot Hagen””.

Hier volgt nog een rustpauze bij de “” de Veldhoen”” in Langerak op 15,8 km. We maken er dankbaar gebruik van en weer worden de voeten van Bennie ontdaan van de schoenen en sokken. ( voor de ervaren wandelaars altijd een slecht teken) Uit zijn boodschappentas worden allerlei attributen uitgestald, en we ontvangen allemaal de bezwete enveloppen met de uitnodiging voor a.s. zondag. Het scheelt in de postzegels maar wij merken er niets van.

Klik hier voor een vergroting van de foto.

Zonder echte problemen klokken we om 14.10 uur af bij het startbureau op 20,2 km, en denken na huis te kunnen fietsen. Jammer dan: Leonie heeft een lekke band en na de nodige omzettingen drinken we bij Gert in de veranda de koffie. Met achterlaten van de gebruikelijke rotsooi van een ieder nemen we afscheid.

We besluiten de 1^e dag die droog begon en eindigde met zonneschijn en…zonder blaren.

Dag 2. Woensdag 20-08-2008 De Dood of de Gladiolen.

Zwaar bewolkt en met lichte motregen vertrekken we om 8.45 uur vanaf de Snoekbaars. Enkelen enigszins mank, en vooral de lange klaagzang in de eerste kilometers vallen direct op. Het is van het begin af duidelijk dat de etappe van gisteren aftasten was. Men kent nu elkaars krachten, tempo zwakke en sterke punten.

Via de kruisbergse bossen gaan we richting de 1^e pleisterplaats camping “”de Scheurskamp”” op 4,6 km Km. Intussen begint Bennie het tempo al op te voeren en Annie met Leonie moeten al snel lossen. Maar de gezamenlijke koffie zorgt er voor dat we weer opnieuw kunnen beginnen. Omdat het poepen bij Bennie niet schijnt te lukken, vertrekken we aanvankelijk gezamenlijk op weg naar het Witte Paard op 9,8 Km in Zelhem en direct gaat de zweep erop. Gert en Bennie lopen gebroedelijk maar in een beuls tempo naar deze rustplaats, waar Agnes ons op gezichts afstand kan volgen daarna Dick, maar Annie met Leonie het slachtoffer worden van de onderlinge broederstrijd.

Aangekomen  wordt Leonie en oma Annie opgewacht door Johnny Bussink met de kids. Er volgt dan ook een gezellig samenzijn met koffie, koeken en gehaktballen. Tot mijn verbazing wil een oud kledingsponser Ton Hageman uit Didam van vereniging Triathliem met mij op de foto. Blijkt dat ik door mijn kleding na al die jaren toch nog iets uitstraal.

Op de helft en donkere wolken boven ons gaat het gas er weer op, en om beurten proberen we Bennie los te lopen. Dat blijkt zijn vruchten af te werpen. Ook Leonie en Annie lopen flink tempo en roeren zich aanvankelijk in de strijd. Op 14 km belt Agnes naar Henk en Mimi, waar ze staan en we horen in de telefoon en in het bos de zelfde hond blaffen! U raadt het al, we worden warm onthaald met heerlijke tomatensoep koffie met gebak. Maar nog belangrijker: Bennie ploft als allerlaatste in de tuinstoelen.  Jaloerse blikken van de overige wandelaars trekken aan ons voorbij en langzaam nemen we afscheid voor de laatste kilometers die moordend zullen blijken.

Klik hier voor een vergroting van de foto.

De hemelpoort gaat af en toe open, en in een straf tempo gaat het naar de buitenwijken van Doetinchem. Groepsvorming en familie banden bestaan alleen nog bij Agnes en Dick die bij elkaar blijven, en uiteraard Leonie met Annie. Maar ook hier weer, grote afstanden tussen de familieleden.

Op het industrie terrein van Doetinchem moet ik even een toeschower  een hand geven en raak aan de praat.

Dan besef ik dat ik nooit meer naar de kop kan toelopen. Als laatste begin ik aan een wilde race en een voor een slok ik de deelnemers voor mij op. Eindelijk kan ik aanklampen en met nog 1500 meter voor de boeg lopen Agnes met Dick en Bennie en Gert nog bij elkaar in een moordend tempo.

Bij de oude Ijsselbrug in het centrum ruikt Bennie de stal en gaat er als een dolle vandoor. Agnes en Dick passen direct en zelf krijg ik de duidelijke boodschap van Dick mee: laat hem niet gaan en zeker niet als eerste laten finischen! Het gezeur op het komende feestje zal niet van de lucht zijn. Aanvankelijk kan ik hem nog aan zijn schoudertas trekken maar ook dat helpt niet meer.

Nog 1000 meter en Bennie ziet in zijn blikveld  een collega lopen, dat geeft hem helemaal de geest, en in een idioot tempo gaat de klucht verder. Maar ik geef niet af, en besluit om hem geen meter ruimte te geven.

Nog 500 meter en alle deelnemers zien dat er iets staat te gebeuren. Een felle strijd speelt zich af, het lijkt meer op snelwandelen maar dan op zijn oplympisch.

Nog 200 meter en door mijn gedrevenheid en zeker de duidelijke boodschap van Dick ga ik over Bennie heen en ik denk van dit vasthouden: het is gebeurd.

Maar een roofdier in nood geeft zich nooit gewonnen!

Er wordt gebeld en nog eens gebeld, “”fietser”” roepen enkele deelnemers! Bennie had met een geintje een vrijwilliger van de organisatie zo kunnen intimideren dat hij achterop de fiets kon zitten.

Toen deze combinatie mij inhaalde, lag alles inclusief omstanders blauw van het lachen. En weer opnieuw begon de strijd. Maar dan komt mijn killers mentaliteit en een sportervaring van bijna 40 jaar boven drijven. Ik blijf vast achter hem lopen zodat ik kan zien wat hij doet. En inderdaad ik kon het raden!

Hij neemt een allerlaatste sprint en gelijk reageer ik met een vlammend en dodelijk eindschot! En als eerste neem ik de finisch. In de laatste meters hoorden we alle twee iets uit onze rugzak vallen, en alle twee dachten we: winnen is belangrijker! Als ik mij omdraai zie ik de telefoon van Bennie in 10 stukken op de weg liggen.

We praten hier nog lang over na, en na de hervonden eendracht vindt de meederheid dat de consumpties aan de Snoekbaars goedkoper zijn.

Moe maar voldaan, maar we zijn er nog niet, morgen nieuwe ronde nieuwe kansen!

Donderdag 3^e wandeldag 21-08-2008 Samenzweringen of hoe sterk zijn de familiebanden?

15 minuten eerder  om 9.35 fietsen we van huis af,  om 9.45 uur te beginnen aan de 3e wandeldag.
De dag begint  met een open wolkendek,af en toe de zon en dit geheel tegen de verwachtingen in.
In een enigzins aangepast tempo ( van de stramheid ) zetten we koers richting 1e pleisterplaats de "" Olde Beth na 6,4 km.
Ontspannen en respectvol samen aan een tafel het lijkt wel familie. Maar schijn bedriegt, we zijn moe en niemand durft een ontsnapping te leiden.

Via Kilder komen we bij de 1e pleisterplaats Sophie-Rosa. We lopen hier aan voorbij en zien de  randen van het Montferland. 
Potverdorie  denken de dames, ze  hier sturen ze ons toch weer de heuvels op.  Dat blijkt ook wel wie hier voorop loopt. 
Hierna is het maar een kort stukje naar de rand van Braamt waar de familie Bussink staat.  
Ook staat in Braamt het onvangstcomite van de gemeente Montferland om ons een overheerlijk gebakje aan te bieden. 
We besluiten een korte rust te nemen. 
Op een tafel gezeten op een gezellig pleintje laat Agnes de blaar zien die ze heeft opgelopen. Op haar verzoek wordt deze met een zakmes wegghaald.
Wij merken dan op dat ze geen rugzak heeft en alles door Dick laat aandragen. Het blijkt dat ze Dick als Coeli gebruikt!
Bij een kraam op het pleintje worden alle mogelijke artikelen die gratis zijn, bij mij in de rugzak gepropt en vervolgen we de route.
Met Annie voorop als een van de sterksten vandaag gaat het in hoog tempo naar het onderkomen van Charlotte en Wim. 
Deze staan net buiten Doetinchem op een prachige locatie ons op te wachten met jawel een flesje Maggi. Blijkbaar wordt dit stuk dus goed gelezen! 
Om de prijs van de beste verzorgers te ontvangen hebben ze alles uit de kast getrokken. Alleen hadden we verse soep verwacht en geen cup of soep!
Als wij Willem complimenteren is het antwoord De familie is mij wel een tientje waard. ( Dat is dus niet veel ) 

Klik hier voor een vergroting van de foto.

Gezamenlijk trekken wij op richting Finisch en met kleine plaagstootjes van Bennie die ontzettend mak is vandaag komen wij in de buurt van de  vertreklocatie.
En ja wel hoor weer die ontsnapping van Bennie die door mij op advies van Dick in de kiem wordt gesmoord.
Bij het inlezen van de controlekaart, wordt mijn kaartje uit de handen geslagen ( vul zelf in wie dit zou kunnen zijn ) en prompt is de grootste verliezer de winnaar van de voorlaatste wandeldag. 
Het is dan 13.45 uur als we naar ons onderkomen fietsen aan de Snoekbaars waar we verwelkomd worden door Gabriella.

Als ik laat op de avond mijn rugzak openmaak en vooral opruim, wacht mij nog een onaangename verrassing. 
Op de vraag  aan mij tijdens de laatste koffiestop in Braamt of ze de folders en allerhande zaken, bij mij in de rugzak mochten doen, blijkt er ook een baksteen bij ingedaan te zijn. Deze heb ik er dus net uitgehaald. Bedankt.
Van de familie moet je het hebben.

Wel te rusten!

Allerlaatste dag.Vrijdag 22-08-2008.   Eindelijk de Afrekening of toch wapenstilstand. 

Nadat  we eerst nog de vorige dag evalueren gaan we met prima omstandigheden, met  niemand die nog de moed heeft om gekkke dingen te doen van start voor de laatste wandeldag.
Vanaf 8.45 uur maken we allerlei loop kringen in Doetinchem zodat we maar alle wijken te zien krijgen. UIteindelijk gaan we eensluidend richting Wrange, waar we met verschrikkelijke live  muziek onthaald worden bij "" Het Onland"" 
We zitten op een  buitenterras waar we van de sfeer genieten maar zeker van de koffie met krentewegge.
Eenmaal op pad naar de volgende rustplaats passeren  Kasteel de Slangeburgh met zijn vele bospaden.
Dick en Gert  zetten flink de sokken in en lopen samen naar IJzervoorde waar we plaats nemen in de "" school met de bijbel"" 
Sneller dan verwacht komt ook de rest van de familie, en gezamenlijk drinken we de koffie met een heerlijke pannekoek gebakken door de met knipmutsen uitgedoste fam. van Henk Stoltenborgh. 
De  zondagmorgen wandelgroep geef ik allemaal een hand en met volle magen denken we naar de laatste cateringspost van de familie te gaan.
Intussen probeert Bennie nog enkele valse noten uit de mondharmonica te persen maar de pijp is bij beide geheel leeg. 
Dan belt Henk Jansen en spreken met elkaar de laatste rustplaats af net voor het oude veemarkt terrein in Doetinchem. 
Ondertussen genieten we van  het natuurgebied in de wijk Overstegen, en de telefoon staat bij  veel wanderlaars zijn werk doen. 
Veel te vroeg volgens ons tijdschema komen we bij Trees en Henk aan. Deze overladen ons met Tomatensoep, mars, en koffie. 

Klik hier voor een vergroting van de foto.

Intussen worden we gekust en geknuffeld door  Helma, en worden we beloond met  rode,  witte en roze  rozen die we naar hartelust ruilen van kleur.
Het laatste gedeelte gaat via de binnenstad alwaar we de zonnebloemen van Gabriella in ontvangst nemen. 
Via deze gezellige drukte  wandelen we gebroedelijk naar de finisch alwaar we de bloemen van Trees en Henk in ontvangst nemen.
Daar valt mijn mond open van verbazing. Een ieder dient zich te melden bij de kraam in de hal waar de medailles uitgereikt worden.
Deze zijn verschillend, al naar gelang je hebt deelgenomen.  Dick, Gert en Annie lopen voor de 2e keer en krijgen dus een medaille van deze 2 jaren!
Leonie, Bennie voor de 1e keer, dus een medaille van 1 x deelgenomen. Omdat Agnes vorig jaar zwart heeft meegelopen staat ze uiteraard vermeld als zijnde voor de 1e keer meegelopen. Maar Agnes  maakt verbaal duidelijk dat ze voor de 2e keer heeft deelgenomen en dit wordt uiteraard gescheckt. Als een geslagen hond en met de  staart tussen de benen vertrekt ze met onvangst van de medaille voor het eerste jaar!!!!
Eerlijkheid duurt het langst! En ook al ben je van Arentz deze vlieger gaat hier in Doetinchem niet op!
Na een  uitgebreide fotosessie van de finisch, stappen we op de fiets met  gevulde tassen, een goed gevoel en ongebruikte regenkleding. 
In de kantine van Gabriella gebruiken we  de koffie en evalueren we de dag nog eens.
Dit was een waar verhaal en met plezier geschreven door een van de deelnemers Gert Arentz.

Klik hier voor een vergroting van de foto.

Een kort overzicht van de afgelopen dagen:
Een bedankje voor de cathering van de familie is op zijn plaats.
Leonie een aanwinst is voor de groep.
Annie een sterke ontwikkeling doormaakt.
Bennie dit alleen kan door  intensive gebruik van allerlei verboden middelen.
De fam. Baatenburg de Jong  de echte wandelaars zijn.
Gert zich zelf niet wil beoordelen, dat doet een ander wel.
Voor volgend jaar al nieuwe aanmeldingen binnen zijn.
Als groep  een herkenbare outfit nodig is.
Johnny Bussink behalve een goed schilder ook een goede supporter is.
Zonder dat het de bedoeling was, de familiebanden zijn verstevigd.
De ingezonden stukken van Bennie t.z.t. hier bij worden gevoegd.
Tot slot de foto,s van dit evenement op mijn fotopagina staan.

En voor wie het nog niet weet: de data voor 2009 is 18-19-20-21 augustus.

Gert Arentz.